Ken Follett: L’inverno del mondo 20190505-0552

Un'altra classe Nobel Follett

Ho deciso fermamente: libri di guerra non leggerò. L'inverno del mondo di Follett, una profonda descrizione del destino del pianeta nel 1933-1949, non lo è un libro di guerra? Sì, in parte, ma supera ampiamente i limiti tipici del libro di guerra. È molto più di un semplice libro di guerra. È un libro di guerra a livello familiare che attraversa i fronti con grandi salti da Mosca a Berlino, a Londra, a Washington, e piccoli passi anche altrove. Non solo a livello di famiglia, ma anche al più alto livello governativo e al livello "professionale" in esecuzione.

Il mio interesse si sta spostando sul livello della famiglia di base, qui e sempre. Per me è una scelta deliberata nell'attuale mondo globale, frenato dallo sviluppo tecnico della comunicazione. In quegli anni d'inverno congelati il ​​mondo era piuttosto un inferno, lontano dall'unità globale. Al contrario, profondamente diviso in due fronti - e tre parti: Oriente, Occidente e Fascista Medio. Ma il mio livello familiare preferito era onnicomprensivo, poi come ora. Per mia soddisfazione, questo sembra essere anche il livello preferito dall'autore, anche se sembra dominare sovranamente anche gli altri due. Nella mia lettura c'è una netta differenza tra questi tre livelli. Al livello più alto del governo, non posso evitare un vivo interesse, a causa dei fronti chiari e semplici. Non ho alcun interesse per il livello del middle executive. Così, leggendo le libri di migliaia di pagine di Follett, ho sviluppato la mia capacità di lettura rapida, l'intero schermo di dodici volte sessanta caratteri in uno o due occhiate. A livello familiare preferito, è disponibile sia per la lettura rapida, sia per la lettura rapida di parole per parole e per il divertimento lento. Rapido, di non superare il testo non interessante, ma a causa del capolavoro dei dialoghi dell'autore a breve termine. Oh, come li amo!

Un'altra caratteristica tecnica rara è lodevole in questo libro: la lunga lista di persone, solo per famiglia come è il mio interesse. Tuttavia, l'elenco è così lungo che nessuna speranza lo apprende. Inoltre non c'è bisogno urgente, piuttosto di godersi il testo evento per evento, il flusso quotidiano così come i due scoppi d'allarme dell'autore far l'amore e la violenza spietata, quest'ultimo a volte così disgustoso che il desiderio di interrompere la lettura quasi vince. Per fortuna no, però, sapendo che ci sono provi grandi soddisfazioni, presto e dopo aver letto l'ultima pagina. Vero questa volta come sempre.

Nessuna esitazione nel dare cinque stelle complete, segnandole agli appunti già all'inizio. L'unica caratteristica irrazionale di questo libro è stata la mancanza di informazioni sul margine inferiore riguardo ai progressi della lettura. Ma sorpresa: scaricato un altro libro, Theroux's Wilden, trovando queste informazioni esattamente nella forma come gli ho suggerito io nel mio recente feedback fino a numeri di pagina invece di posizioni maldestre. E dopo, hocus pocus: poì l'informazioni sul progresso anche in L'inverno, ma il vecchio con le posizioni al posto delle pagine. Anche quello meglio di niente. E zucchero sul fondo, il pulsante con l'offerta del prossimo Follett, 'I giorni dell'eternità' in consegna spudorata, così veloce che immagino che sia stato effettivamente consegnato in anticipo, aspettando solo la mia accettazione, che mi ha preso dopo avendo letto l'anno di inizio pieno di speranza del 1960. Qui Follett sembra superare il suo limite normativo, la lunghezza del libro è di circa 1500 pagine!

Another Nobel class Follett

I have firmly decided: war books I will not read. Is'nt Follett's L’inverno del mondo, a deep diving description of out planet's fate in 1933-1949 a war book? Yes, partly, but it widely surpasses the typical war book limits. It is much more than just warbook. It is a warbook on family level crisscrossing the fronts with big leaps from Moscow to Berlin, to London, to Washington, and small steps also elsewhere. Not only family level, but also on the highest governmental level and the executing 'professional' level.

My interest is moving on the grass root family level, here and always. For me it is a deliberate choice in the present global world, shrinked by the technical development of communication. In those deep frozen Inverno years the world was sooner an inferno, far from global unity. On the contrary, deeply divided into two fronts - and three parties: East, West and Fascist Middle. But my favorite family level was all-embracing, then as it is now. To my satisfaction, that seems to be also the author's favourite level, although he seems to rule sovereignly also the othe two. In my reading there is a distinct difference between these three levels. On the highest goverment level, I cannot avoid keen interest, because of the clear-cut and simple fronts. I have no interest in the middle executive level. So I have, just reading Follett's thousand pagers, developed my ability of speed-reading, the whole screen of twelve times sixty characters in one or a couple glances. On the favourite family level, there is use both for speed-reading and for rapid word for word reading as well as for slow-down enjoyment. Speeded not to surpass uninteresting text, but because of the masterwork of author's short-sentence dialogs. Oh, how I love them!

Another rare technical feature is laudable in this book: the long list of persons, just familywise as it is my interest. However, the list is so long that no hope learning it. Also no urgent need, enjoying the text event by event, every day flow as well as the author's two alarm shocks of love making and ruthless violence, the latter sometimes so disgusting strong that desire to interrupt the wholereading almost wins. Luckily not, however, knowing tha you feel great satisfaction, soon and after having read the last page. True this time as always.

No hesitation of giving full five stars, marking them to notes already at the beginning. The only irridating feature of this book has been the lack of bottom margin information about the progress of reading. But surprise: downloading another book, Theroux's Wilden, finding this information in exactly the form suggested in my recent feedback up to page numbers instead of clumsy locations. And after that, hocus pocus: progress info also in L'inverno, but the old with locations instead of pages. Also that better than nothing. And sugar on the bottom, the button with the offer of the next Follett, 'I giorni dell’eternità' in speeedy delivery, so quick that I guess that it was actually delivered in advance, only waiting my acceptance, which it got after me having read the hopeful starting year of 1960. Here Follett seems to surpass his norm limit, the length of the book is some 1500 pages!

Еще один нобелевский класс Фоллетт

Я твердо решил: военные книги я не буду читать. Является ли книга Фоллетта «L'inverno del mondo», глубоко описывающая судьбу планеты в 1933–1949 годах, книгой о войне? Да, отчасти, но он широко превосходит типичные пределы военных книг. Это гораздо больше, чем просто книга о войне. Это книга о семейном уровне, пересекающая фронты с большими скачками из Москвы в Берлин, в Лондон, в Вашингтон и небольшими шагами в других местах. Не только на уровне семьи, но и на высшем государственном уровне и на уровне профессионалов.

Мой интерес движется на низовом уровне семьи, здесь и всегда. Для меня это осознанный выбор в современном глобальном мире, ограниченный техническим развитием коммуникации. В те глубокие замороженные годы Inverno мир был скорее адом (Inferno), далеким от глобального единства. Наоборот, глубоко разделены на два фронта - и три партии: Восток, Запад и Фашистская Средняя. Но мой любимый семейный уровень был всеобъемлющим, тогда как сейчас. К моему удовлетворению, это, кажется, также любимый уровень автора, хотя он, кажется, суверенно правит и другими двумя. В моем чтении есть четкая разница между этими тремя уровнями. На высшем правительственном уровне я не могу избежать острого интереса из-за четких и простых фронтов. Я не заинтересован в среднем исполнительном уровне. Таким образом, я, просто читая тысячи пейджеров Фоллетта, развил мою способность к скорочтению, весь экран из двенадцати умноженных на шестьдесят характеров за один или пару взглядов. На уровне любимой семьи есть возможность как для быстрого чтения, так и для быстрого чтения слово в слово, а также для замедленного удовольствия. Ускорена не для того, чтобы превзойти неинтересный текст, а из-за мастерства авторских диалогов с короткими предложениями. Ох, как я их люблю!

В этой книге похвальна еще одна редкая техническая особенность: длинный список людей, просто по семейному, поскольку это мой интерес. Тем не менее, список настолько длинный, что нет надежды на его изучение. Также нет острой необходимости, наслаждаясь текстовым событием за событием, ежедневным потоком, а также двумя тревожными потрясениями автора - заниматься любовью и безжалостным насилием, последнее иногда настолько отвратительно сильно, что желание прервать весь процесс почти побеждает. К счастью, однако, не зная, что вы чувствуете большое удовлетворение, вскоре и после прочтения последней страницы. Правда на этот раз как всегда.

Не стесняюсь давать целые пять звездочек, отмечая их уже в начале. Единственной раздражающей особенностью этой книги было отсутствие нижнем маргине границы информации о прогрессе чтения. Но сюрприз: скачав еще одну книгу, Theroux's Wilden, нашел эту информацию именно в той форме, которая была предложена в моем недавнем отзыве, вплоть до номеров страниц вместо неуклюжих мест употребляя Location. И после этого, хокус покус: информация о прогрессе также в L'inverno, но старый с местами location вместо страниц. И это лучше, чем ничего. И сахар на дне, кнопка с предложением следующего Follett, 'I giorni dell'eternità' в быстрой доставке, настолько быстрой, что я предполагаю, что это было фактически доставлено заранее, только ожидая моего принятия, которое он получил после меня прочитав обнадеживающий начальный 1960 год. Здесь Фоллетт, кажется, превосходит свой нормативный предел, длина книги составляет около 1500 страниц!

Ein weiterer Nobel-Klasse Follett

Ich bin fest entschlossen: Kriegsbücher werde ich nicht lesen. Ist L''nverno del mondo von Follett eine tief tauchende Beschreibung des Schicksals unseres Planeten in den Jahren 1933 bis 1949 als Kriegsbuch? Ja, teilweise, aber weit über die typischen Kriegsbuchgrenzen hinaus. Es ist viel mehr als nur ein Warbook. Es ist ein Warbook auf Familienebene, das die Fronten mit großen Sprüngen von Moskau nach Berlin, nach London, nach Washington und kleinen Schritten auch anderswo kreuzt. Nicht nur auf Familienebene, sondern auch auf höchster staatlicher Ebene und auf der Ebene der ausführenden "professionellen".

Mein Interesse bewegt sich auf der Basisfamilienebene, hier und immer. Für mich ist es eine bewusste Entscheidung in der heutigen globalen Welt, geschrumpft durch die technische Entwicklung der Kommunikation. In diesen tiefgefrorenen Inverno-Jahren war die Welt eher ein Inferno, weit weg von der globalen Einheit. Im Gegenteil, tief in zwei Fronten aufgeteilt - und drei Parteien: Ost, West und Faschistisches Zentrum. Aber mein Lieblings-Familienlevel war damals so umfassend, wie es jetzt ist. Zu meiner Zufriedenheit scheint dies auch die Lieblingsstufe des Autors zu sein, obwohl er auch die beiden anderen souverän zu regieren scheint. In meiner Lektüre gibt es einen deutlichen Unterschied zwischen diesen drei Ebenen. Auf höchster Regierungsebene kann ich wegen der klaren und einfachen Fronten kein großes Interesse wecken. Ich habe kein Interesse an der mittleren Führungsebene. Ich habe also gerade die tausend Pager von Follett gelesen und meine Fähigkeit des Geschwindigkeitslesens entwickelt, den gesamten Bildschirm mit zwölf mal sechzig Zeichen in einem oder mehreren Blicken. Auf der bevorzugten Familienebene wird sowohl für das schnelle Lesen als auch für das schnelle Wort für Wort und für den langsamen Genuss verwendet. Beschleunigt, um interessanten Text nicht zu übertreffen, sondern aufgrund der Beherrschung der Kurzsatzdialoge des Autors. Oh, wie ich sie liebe!

Ein weiteres seltenes technisches Merkmal ist in diesem Buch lobenswert: die lange Liste der Personen, nur familienbezogen, wie es mein Interesse ist. Die Liste ist jedoch so lang, dass keine Hoffnung besteht, sie zu lernen. Auch kein dringendes Bedürfnis, den Text von Ereignis zu Ereignis zu genießen, jeden Tag zu fließen sowie die zwei Alarmschocks des Autors, die Liebe erzeugen, und rücksichtslose Gewalt, die letztere manchmal so ekelhaft stark sind, dass der Wunsch, den Wholereading fast zu unterbrechen, gewinnt. Zum Glück nicht, da Sie wissen, dass Sie sehr bald zufrieden sind, nachdem Sie die letzte Seite gelesen haben. Diesmal wie immer wahr.

Ohne zu zögern, volle fünf Sterne zu geben und sie bereits zu Beginn zu Notizen zu kennzeichnen. Das einzig Irritierende an diesem Buch ist das Fehlen von Informationen zum unteren Rand des Lesevorgangs. Aber überraschend: das Herunterladen eines anderen Buches, Theroux's Wilden, das Finden dieser Informationen in genau der Form, die in meinem letzten Feedback vorgeschlagen wurde, bis hin zu Seitenzahlen anstelle von plumpen Orten. Und danach Hokuspokus: Fortschrittsinfo auch in L'inverno, aber die alten mit Location statt mit Seiten. Auch das besser als nichts. Und Zucker auf der Unterseite, der Knopf mit dem Angebot des nächsten Follett, "I giorni dell'eternità" in einer ordentlichen Lieferung, so schnell, dass ich schätze, dass er tatsächlich im Voraus geliefert wurde und nur auf meine Annahme wartete, die er mir nachging Ich habe das hoffnungsvolle Anfangsjahr von 1960 gelesen. Hier scheint Follett seine Normgrenze zu überschreiten, die Länge des Buches beträgt etwa 1500 Seiten!

Taas Nobel-luokan Follett

Olen lujasti päättänyt: sotakirjoja en lue. Is'nt Follettin L'inverno del mondo, syvä sukelluskuvaus planeetan kohtalosta 1933-1949 sotakirjana? Kyllä, osittain, mutta se ylittää laajalti tyypilliset sotakirjan rajoitukset. Se on paljon enemmän kuin pelkästään warbook. Se on perhetaso, joka ylittää rintamallien suurilla harppauksilla Moskovasta Berliiniin, Lontooseen, Washingtoniin ja pieniin askeliin myös muualla. Perheiden lisäksi myös korkeimmalla hallintotasolla ja "ammatillisella" tasolla.

Kiinnostukseni on siirtyä ruohonjuuriperheen tasolla täällä ja aina. Minulle se on tarkoituksellinen valinta nykyisessä globaalissa maailmassa, joka on vähentynyt viestinnän teknisen kehityksen myötä. Niissä syvissä jäädytetyissä Invernon vuosissa maailma oli aikaisemmin inferno, kaukana maailmanlaajuisesta yhtenäisyydestä. Päinvastoin, syvästi jaettu kahteen rintamaan - ja kolmeen puolueeseen: itään, länteen ja fasistiseen keskiöön. Mutta suosikkiperheeni oli kaiken kattava, niin kuin nyt. Minun mielestäni se on myös tekijän suosikkitaso, vaikka näyttää siltä, ​​että se hallitsee itsenäisesti myös kahta muuta. Lukemassani on näiden kolmen tason välinen ero. Korkeimmalla hallintotasolla en voi välttää kiinnostusta selkeän ja yksinkertaisen rintaman takia. Minulla ei ole kiinnostusta keskijohdon tasolla. Joten olen juuri lukenut Follettin tuhannen hakulaitteen, kehittänyt kykyäni lukemiseen, koko näytön kahdentoista kertaa kuusikymmentä merkkiä yhdellä tai pari silmäyksellä. Suosikkiperheiden tasolla käytetään sekä nopeuden lukemista että sanan lukemista varten nopeaa sanaa sekä hidastumista. Nopeutunut olemaan ylittämättä mielenkiintoista tekstiä, mutta koska tekijän lyhyt lauseen valintaikkunat ovat päällekkäisiä. Voi, kuinka rakastan heitä!

Toinen harvinainen tekninen ominaisuus on kiitettävä tässä kirjassa: pitkä luettelo henkilöistä, vain perheellisesti, koska se on kiinnostukseni. Lista on kuitenkin niin pitkä, ettei sitä toivota. Myöskään kiireellistä tarvetta, tekstitapahtuman nauttiminen tapahtuman, jokapäiväisen virtauksen sekä rakkauden tekemisen ja häikäilemättömän väkivallan kahden hälyttävän häiriön vuoksi. Onneksi ei kuitenkaan tiedä, että sinusta tuntuu suurelta tyytyväisyydeltä, pian ja sen jälkeen, kun olet lukenut viimeisen sivun. Totta tällä kertaa kuin aina.

Ei epäröi antaa täyttä viittä tähteä, merkitsemällä ne muistiin jo alussa. Tämän kirjan ainoa korjaamaton piirre on ollut alhaisten marginaalitietojen puuttuminen käsittelyn etenemisestä. Mutta yllätys: toisen kirjan, Therouxin Wildenin lataaminen, löytää nämä tiedot juuri sellaisessa muodossa, jota ehdotettiin viimeisimmässä palautteessani, jopa sivunumeroihin kömpelöin paikoin. Ja sen jälkeen hocus pocus: edistyksen tiedot myös L'invernossa, mutta vanhojen sijainnit sivujen sijaan. Myös se on parempi kuin ei mitään. Ja sokeri alhaalla, painike, jossa on seuraava Follett-tarjous, 'I giorni dell'eternità', niin nopeasti, että luulen, että se oli tosiasiallisesti toimitettu etukäteen. luettuaan toivottavaa alkuvuotta 1960. Tässä Follett näyttää ylittävän normi- rajansa, kirjan pituus on noin 1500 sivua!
@@@

Quando si leggono le migliaia di pagine di Ken Follett, sembra di leggere un allenamento. Tutto il testo è facile da leggere, ma alcuni che possono raggiungere lo sguardo e lo schermo, alcuni richiedono la frenata per aggiungere piacere al sesso. Sveglia l'Accademia svedese! O continuerà con la sua strada laterale stellare? I grandi stivali sono stati superati da: Mika Waltari, Jaan Kross ... http://www.askokorpela.fi/AjkMye/ajk/MyeBooksAll.htm

When reading Ken Follett's books of thousands of pages, it feels like reading training. All text is easy to read, but some that can catch up with the glance and the screen, some require braking to add pleasure to sex. Wake Up The Swedish Academy! Or is it going to continue with its stellar side road? The big boots have been passed by also in the case of: Mika Waltari, Jaan Kross ... http://www.askokorpela.fi/AjkMye/ajk/MyeBooksAll.htm

Когда читаешь тысячи страниц Кена Фоллетта, это похоже на обучение чтению. Весь текст легко читается, но некоторые, которые могут догнать взгляд и экран, некоторые требуют торможения, чтобы добавить удовольствия в сексе. Проснись шведской академии! Или он собирается продолжить свой звездный переулок? Большие ботинки передали: Мика Уолтари, Яан Кросс ... http://www.askokorpela.fi/AjkMye/ajk/MyeBooksAll.htm

Beim Lesen von Ken Folletts tausenden Seiten fühlt es sich an, als würde man ein Training lesen. Der gesamte Text ist leicht zu lesen, aber einige, die den Blick und den Bildschirm einholen können, andere müssen gebremst werden, um dem Sex mehr Freude zu bereiten. Wachen Sie die schwedische Akademie auf! Oder geht es weiter mit seiner stellaren Nebenstraße? Die großen Stiefel wurden übergeben: Mika Waltari, Jaan Kross ... http://www.askokorpela.fi/AjkMye/ajk/MyeBooksAll.htm

20190422 Reading hasturned less rapid, because the author has done his trick: continues the story on grass root level with known persons and known events on everyday level. Completely fascinating!
20190426 Uninteresting description of war

8861,2,13. 1942 (II) 65% grass root level - more interesting
***958/13700=0,069927007